1918 թվականի մայիսի 28-ին Հայաստանը հռչակվեց անկախ պետություն։ Անկախության նախապատմությունը մինչև 1918 Արևելյան Հայաստանի անկախության հարց չէր դրվում, հայ ազգային պայքարը կետրոնացած էր Արևելյան Հայաստանում, ուներ նաև կենտրոն Էջմիածնում, սակայն դա կար ավելի վաղ շրջանում ՝ 18-րդ դարում հայ գործիչների կոնտակտները հիմնականու ռուսների հետ էին, բայց ի սկզբանե Արևմտյան Եվրոպայի հետ։ Ռուսական կողմնորոշումը ինքնուրույն ծագում չուներ, ամեն ինչ սկսվեց Իսրաել Օրուց քանի որ իր հույսերը կապում էր Արևմտյան Եվրոպայի հետ, հիմնականում գերմանական իշխաների հետ և ավստրիալական կայսերների։ Իր պլաներում պետք է գերմանական զորք գար և ազատագրեր Հայաստանը, բայց հասկանալով որ չի կարող լինել նման բան, ավստրիալացիների խորհրդով դիմեց ռուսաստանին։ 18-րդ դարում ձևավորվեց հայ-ռուսական կոնտակտները, ամողջ խնդիրը կայանում էր նրանում որ ՝ ռուսների օգնությամբ պետք է վերականգնվի Հայոց թագավորության վերականգնումը որը կլինի ռուսական կայսր հովանու ներքո։ Բայց սա բնականաբար չիրականացավ նրանք իրենց խոստումը չկատարեցին։